W dniach 22-23 listopada 2024 roku odbyła się wyjątkowa, VIII już edycja Azowskich Dni Nauki Polskiej. Tegoroczne spotkanie badaczy i miłośników nauki zgromadziło wyjątkowo liczną publiczność, świadcząc o rosnącym zainteresowaniu tym interdyscyplinarnym forum wymiany myśli.

Centralnym motywem tegorocznej edycji było pojęcie „rozdroża”. To wieloznaczne i fascynujące zagadnienie stało się punktem wyjścia do głębokich refleksji nad kulturą i kondycją człowieka. Podczas dwudniowej konferencji naukowcy z różnych dziedzin – literaturoznawcy, językoznawcy, historycy sztuki i inni – podjęli próbę interdyscyplinarnej analizy tego pojęcia.

W dniach 22-23 listopada 2024 roku odbędą się VIII Azowskie Dni Nauki Polskiej. Tegoroczna edycja, odbywająca się w Warszawie, skupi się na fascynującym koncepcie „rozdroża”. To wydarzenie będzie okazją do interdyscyplinarnej refleksji nad kulturą i ludzką kondycją, a także do wymiany doświadczeń między badaczami z różnych dziedzin.

Temat „rozdroża” jest szczególnie istotny w kontekście współczesnych wyzwań, jakie stawia przed nami świat. To metafora wyborów, dylematów i przemian, które kształtują naszą rzeczywistość. Podczas konferencji naukowcy z Polski i Ukrainy będą analizować, jak ten koncept przejawia się w literaturze, języku, sztuce i innych aspektach życia.

Program do pobrania

W erze globalizacji, gdzie granice kulturowe stają się coraz bardziej płynne, nasila się zjawisko autokolonizacji intelektualnej. Społeczeństwa, poddawane intensywnym wpływom zewnętrznym, ryzykują stopniową utratę własnej tożsamości. To proces dynamiczny, w którym obce idee i wartości stopniowo wypierają lokalne, podważając autonomię i zdolność do samodzielnego kształtowania przyszłości.

Mająca za sobą długą historię zmagań z obcą dominacją, Ukraina jest szczególnie podatna na proces autokolonizacji intelektualnej. Jej burzliwa przeszłość, przeplatająca okresy niepodległości z podporządkowaniem, uczyniła ją podatną na zewnętrzne wpływy, które mogą zagrozić jej unikalnej tożsamości kulturowej. Obecny konflikt z Rosją jeszcze bardziej uwypukla tę kwestię, zmuszając Ukrainę do trudnego wyboru między integracją z Zachodem a zachowaniem własnego dziedzictwa. Konsekwencje tego procesu mogą być daleko idące, obejmując m.in. erozję języka ukraińskiego, marginalizację tradycji oraz utratę poczucia narodowej tożsamości.

Osoby, które próbowały wjechać na terytorium Rosji, poddawane są szeregowi restrykcyjnych procedur, które mają na celu ograniczenie ich praw i wolności. Proces ten można porównać do filtra, który przepuszcza tylko tych, którzy są gotowi podporządkować się nowym, narzuconym przez okupanta regułom.

Rosyjska propaganda chętnie powtarza tezę o masowym napływie Ukraińców przez moskiewskie lotnisko Szeremietiewo. Jednak za tymi liczbami kryje się wiele niewiadomych. Znaczna część osób, które próbowały wjechać na terytorium Rosji, spotkała się z odmową i została deportowana.

Jak wynika z informacji opublikowanych przez rosyjski portal „Berdiańsk 24”, w ciągu ostatniego roku przez lotnisko Szeremietiewo miało przedostać się 83 tysiące Ukraińców. Oficjalne statystyki nie precyzują jednak, ilu z nich faktycznie pozostało w Rosji, a ilu zdecydowało się na powrót do kraju. Szacuje się, że tylko co czwarty obywatel Ukrainy próbujący wjechać na terytorium Federacji Rosyjskiej otrzymuje zgodę. Ponad 200 tysięcy osób zostało odmówionych wjazdu i zmuszonych do powrotu.

Spór o tożsamość narodową i granicę między patriotyzmem a nacjonalizmem jest tak stary jak sama historia. Szczególnie gorący staje się w momentach przełomowych, takich jak walka o niepodległość. W takich chwilach głos artystów, a zwłaszcza poetów, jest często uważany za szczególnie ważny, za wyraz ducha narodu. Jednak czy poeci zawsze mają rację? Czy ich poglądy, szczególnie te wyrażone w emocjonalnym i często nacechowanym politycznie wierszu, mogą być traktowane jako obiektywna ocena sytuacji?

Przyjrzyjmy się dwóm wybitnym rosyjskim poetom: Josifowi Brodskiemu i Osipowi Mandelsztamowi. Obaj, w różnych momentach historii, wypowiadali się na temat ukraińskich dążeń niepodległościowych w sposób, który dziś budzi kontrowersje.

Chcesz doskonalić swoje umiejętności i wprowadzać innowacje na lekcje? Dołącz do projektu "ABC polskiej klasy". W tej edycji projektu oferujemy warsztaty językowe i metodyczne, które pozwolą nauczycielom języka polskiego pracującym w szkole ukraińskiej na chwilę zanurzyć się we współczesnym języku polskim, poznać najnowsze trendy zmian, nowe słownictwo, a także oswoić temat sztucznej inteligencji w edukacji. Jak motywować uczniów do pracy? Na pewno wybór treści i metod pracy odgrywa w tym procesie ważną rolę. Udział w naszym projekcie, jest źródłem cennej wiedzy i umiejętności, które sprawią, że lekcje będą ciekawsze, a nauka skuteczniejsza.

Szkolenie obejmuje 30 godzin dydaktycznych online (30 x 45 min) zajęć z zakresu współczesnego języka polskiego z elementami kultury języka oraz 10 godzin seminariów metodycznych i konsultacji. Każdy uczestnik otrzyma materiały dydaktyczne oraz certyfikat poświadczający uczestnictwo w szkoleniu. Warunkiem uczestnictwa w programie jest opanowanie języka przynajmniej na poziomie biegłości językowej B1/B2 w skali ESOKJ oraz praca w ukraińskiej szkole w charakterze nauczyciela języka polskiego. Gwarantujemy ciekawe i angażujące zajęcia, profesjonalnych i doświadczonych pełnych pasji lektorów i trenerów.

Julia Nawalna, wdowa po rosyjskim polityku opozycyjnym Aleksieju Nawalnym, podczas przemówienia na XIX Forum Strategicznym w Bledzie (wrzesień 2024) wyraziła szereg krytycznych uwag na temat zachodniej polityki wobec Rosji i inicjatyw dekolonizacyjnych.

Nawalna zwróciła uwagę na brak jasnej i skutecznej strategii wobec Rosji w Unii Europejskiej. Jej zdaniem zachodni politycy nie mogą proponować konkretnych kroków, które przyspieszyłyby upadek reżimu Putina. Ponadto skrytykowała heterogeniczność i nieskuteczność sankcji, które jej zdaniem nie osiągają swoich celów.

Nawalna zwracał szczególną uwagę na inicjatywy rosyjskich opozycyjnych działaczy dekolonizacyjne dotyczące Rosji. Zauważyła, że ​​pomysły na podział Rosji na kilka małych państw są nierealne i nie uwzględniają cech historycznych i kulturowych kraju. Nawalna uważa, że ​​takie propozycje jedynie służą rosyjskiej propagandzie, która przedstawia Zachód jako wroga pragnącego podzielić Rosję.

Krytyka Nawalnej wywołała szeroki oddźwięk. Z jednej strony jej słowa znalazły poparcie wśród tych, którzy wątpią w skuteczność zachodniej polityki wobec Rosji. Z drugiej strony wielu zauważa, że ​​Nawalny upraszcza złożoną sytuację i nie oferuje własnych konstruktywnych rozwiązań.