21 marca odbyło się spotkanie prezesa Polskiego Kulturalno-Oświatowego Towarzystwa „Odrodzenie” z pracownikami oraz prezesem Fundacji Wolność i Demokracja Lilią Luboniewicz. Fundacja od lat wspiera Polonię na całym świecie, realizując między innymi inicjatywy oświatowe oraz dofinansowując stronę internetową dla Polaków z Berdiańska: www.polonia.org.ua.

Fundacja aktywnie angażuje się w inicjatywy oświatowe skierowane do Polonii na całym świecie, w tym w Berdiańsku. Działania te obejmują wsparcie w nauce języka polskiego, historii i kultury, dostarczanie materiałów edukacyjnych, organizowanie szkoleń dla nauczycieli oraz wsparcie finansowe dla placówek oświatowych to tylko niektóre z form pomocy, także inicjatywy kulturalne, które mają na celu podtrzymanie polskiej tożsamości narodowej i integrację środowiska polonijnego.

Ważne, że Fundacja Wolność i Demokracja aktywnie reaguje na potrzeby Polonii, szczególnie w sytuacjach kryzysowych, wspierając Polaków przebywających na terenach ogarniętych konfliktami zbrojnymi, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej lub życiowej.

Obywatele Ukrainy stanowią około 5% osób pracujących w Polsce. Znajdują zatrudnienie przede wszystkim w przemyśle, budownictwie, usługach i transporcie. Zgodnie z wynikami raportu, ich obecność w Polsce przyczyniła się do wzrostu krajowego produktu brutto (PKB) o 0,5-2,4% rocznie, co świadczy o ich istotnym wpływie na polską gospodarkę – podaje wydanie internetowe Bussines Insider.

W polskiej przestrzeni publicznej pojawiają się różnorodne narracje antyukraińskie, które wymagają analizy i osadzenia w szerszym kontekście. Często powtarzającym się stereotypem jest przekonanie, że Ukraińcy "zabierają" pracę Polakom, zaniżają płace i pracują na czarno. Konkurencja na rynku pracy może budzić obawy, zwłaszcza w sektorach nisko płatnych. Należy jednak pamiętać, że Ukraińcy często podejmują się prac, których Polacy nie chcą wykonywać, a ich obecność w wielu przypadkach napędza gospodarkę.

więcej »

Pomimo zachowania suwerenności i pielęgnowania własnej tożsamości narodowej, Ukraina stoi na straży wartości, które od dawna definiowały wspólnotę Zachodu: demokracja, prawa człowieka, praworządność, wolny rynek, dążenie do dobrobytu, równość i poszanowanie jednostki. Co więcej, Ukraina broni fundamentów sojuszy politycznych i gospodarczych, takich jak NATO i Unia Europejska, które stanowią filary stabilności i współpracy w regionie i świecie.

Wartości te są nieustannie podważane przez agresję rosyjską!

Pomijając sytuację w Ukrainie, stosunek Stanów Zjednoczonych do Kanady, Meksyku i Chin ukazuje niestabilność i pozorność dotychczasowego porządku światowego. Wybór Donalda Trumpa na prezydenta Stanów Zjednoczonych, z jego hasłem 'America First', już wywołał znaczące perturbacje w globalnej polityce. Na przykład, wprowadzenie ceł, renegocjacja NAFTA czy podważanie roli NATO zachwiały dotychczasowymi sojuszami i zasadami współpracy międzynarodowej.

Zbiorowy Zachód staje się coraz bardziej rozmyty, a jego rola jako punktu odniesienia dla Ukrainy słabnie. Wizja jednolitej przestrzeni wartości cywilizacji zachodniej, z liderami takimi jak Biden, Macron czy Johnson, traci na aktualności. Ameryka pod rządami Trumpa podważa system oparty na wspólnych wartościach. Czy Europa, z Orbanem i Fico u steru, jest w stanie je obronić? Niestety, „trumpizm” zyskuje na popularności w Europie, przenikając do umysłów zwykłych Europejczyków, co zmusza Ukrainę do ponownego przemyślenia swoich relacji ze światem Zachodu. Globalizacja i prawo międzynarodowe tracą na znaczeniu, a demokracja jest kwestionowana. Biały Dom promuje „trumpowski” model świata, w którym siła triumfuje nad prawem, a egoizm i cynizm wypierają wspólne wartości. Zwolennicy zbiorowego Zachodu muszą zweryfikować swoją retorykę i poszukać nowych drogowskazów. Jeśli UE również ulegnie wpływom „trumpizmu”, Ukraina będzie zmuszona do poszukiwania nowych orientyrów i argumentów na rzecz swojej państwowości lub wypracować własne.

Od dawna pojęcia takie jak "cywilizacja zachodnia", "świat zachodni" czy "wartości zachodnie" stanowiły drogowskaz dla postępowych Ukraińców. Te idee rezonowały podczas Pomarańczowej Rewolucji, Euromajdanu, w obliczu hybrydowej wojny z Rosją oraz na początku pełnoskalowej inwazji, dając nadzieję na lepszą przyszłość. Jednakże, w lutym 2025 roku, ta dotychczasowa retoryka straciła na aktualności.

24 lutego 2022 roku Rubikon przekroczył nas... wpychając w wir wojennego chaosu i egzystencjalnej bezsensownej próżni, pogrążając w otchłani niepewności, wygnania i śmierci. Cienie bombowców przesłoniły słońce, a huk eksplozji wdarł się w nasze sny, brutalnie wyrywając nas z codzienności. W jednej chwili nowa straszna rzeczywistość pochłonęła przeszłość, rozbijając wspomnienia na osobne fragmenty, które nie układają się we spójny obraz. Domy, które kiedyś tętniły życiem, stoją teraz puste, z powybijanymi oknami, niczym puste oczodoły patrzące w niebo. Ulice, niegdyś pełne śmiechu i gwaru, zamilkły, a ich jedynymi mieszkańcami są teraz strach i niepewność.

Przeszłość, do której od czasu do czasu nieświadomie się wraca, z bólem i strachem, to nawet nie jest mozaika, lecz kalejdoskop ze zmieniającymi się wzorami. Smak niedzielnego obiadu u mamy, zapach kawy pity w ulubionej kawiarni, ciepło dłoni ukochanej osoby - wszystko to wydaje się teraz tak odległe, jakby należało do innego życia, życia, które brutalnie nam odebrano.

Trump i jego zespół usiłują zmienić dyskurs na temat wojny Rosji z Ukrainą, zastępując go określeniem „konflikt ukraiński”. Te działania mają na celu zatuszowanie agresji i ekspansji Moskwy. Dodatkowo, nowa, destrukcyjna siła w Białym Domu destabilizuje porządek świata, spychając ludzkość w otchłań chaosu. Nie możemy się poddać!

Podczas gdy rosyjskie wojska kontynuują agresję na Ukrainę, Trump i jego zespół aktywnie promują rosyjską narrację, przedstawiając wojnę jako rezultat działań państwa będącego ofiarą. Celem tej propagandy jest osłabienie międzynarodowego poparcia dla Ukrainy i zdjęcie z Rosji odpowiedzialności za popełnione zbrodnie.

Wnuk ostatniego cesarza Austro-Węgier, Karl Habsburg-Lotaryngen, wielkie mistrz Orderu Złotego Runa, honorowy prezes Ruchu Paneuropejskiego Austrii w wystąpieniu w Wiedniu, zatytułowanym „Przemówienie o przyszłości Europy”, stwierdził: „Pomimo diagnoz wskazujących na postępującą polaryzację polityczną i fałszywe rozwiązania proponowane przez sympatycznych lub szalonych populistów, żyjemy w systemach demokratycznych, w których najważniejsze jest nasze zaangażowanie”. Głowa Domu Habsbursko-Lotaryńskiego opowiada się za "dekolonizacją Rosji", aby zapewnić bezpieczeństwo Europie. Uważa on, że Rosja jest imperium kolonialnym, które wykorzystuje swoje kolonie ekonomicznie i uciska ich mieszkańców, wzywa do opracowania scenariuszy upadku Rosji i uważa, że Europa musi na nowo nauczyć się polityki siły.

„Dzisiejsza Rosja jest klasycznym imperium kolonialnym, w którym dominuje Moskwa. Zaczyna się od ekonomicznego wyzysku kolonii, a następnie przechodzi do ucisku ludów tego imperium kolonialnego, nawet do tego stopnia, że ​​próbuje się wykorzystać ich ludzi jako mięso armatnie w wojna kolonialna przeciwko Ukrainie. Europa zainteresowana bezpieczeństwem swoich obywateli powinna zacząć opracowywać scenariusze upadku imperium kolonialnego Moskwy tak szybko, jak to możliwe. <…> Tak, teraz można powiedzieć: weź się w garść, w rzeczywistości nie ma żadnych warunków wstępnych dla tego. Szczerze mówiąc, ja również nie widzę w tej chwili takich przesłanek. Ale to nie znaczy, że nie powinniśmy zająć się tą kwestią w żadnym wypadku. <…> Europa, Unia Europejska, po prostu musi na nowo nauczyć się podstawy polityki siły. <…> Musimy podjąć zobowiązania w tym zakresie!” – oświadczył potomek dynastii Habsburgów w wiedeńskim studiu telewizyjnym i radiowym.