Święto Wojska Polskiego w Berdiańsku

17 sierpnia 2019, 18:42

Święto Wojska Polskiego w Berdiańsku

W tym roku Święto Wojska Polskiego było obchodzone hucznie na placu Europejskim w centrum Berdiańska. Program artystyczny był przygotowany przez słuchaczy szkoły letniej języka polskiego „Z językiem polskim na co dzień”, która jest finansowana przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” ze środków otrzymanych od Kancelarii Senatu w ramach sprawowania opieki Senatu Rzeczypospolitej Polskiej nad Polonią i Polakami za granicą.

Pomimo śpiewów, tańców i recytowania polskich wierszy patriotycznych Polacy Berdiańska dołączyli do Akcji „Płomień Braterstwa”.

14 sierpnia br. o godzinie 18.00, jednocześnie w kilkudziesięciu miejscach w całej Polsce, Polacy i Ukraińcy wspólnie zapalili znicze na grobach żołnierzy Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej – weteranów wojny 1920 r. Płastuni i harcerze, którzy już od wiosny odnajdują ich groby i prowadzą przy nich prace porządkowe, zaprosili do udziału w tej krótkiej uroczystości członków swoich lokalnych społeczności, szkoły, władze samorządowe, wspólnoty religijne, przedstawicieli mediów i wszystkich, którzy zechcą w tym dniu oddać hołd naszym zapomnianym bohaterom.

Kiedy w 1918 r. Polska odzyskała niepodległość, Polacy byli w stanie wojny z Ukraińcami. Musiało minąć półtora roku, by obie strony dojrzały do zaprzestania walk i wspólnego działania przeciwko potężnemu zagrożeniu, jakim okazała się bolszewicka Rosja. W decydujących dniach sierpnia 1920 r., Ukraińska Republika Ludowa była jedynym państwem, które przysłało Polsce całą armię i ramię w ramię z Wojskiem Polskim stanęła do walki z wrogiem.

Ważnym momentem tej współpracy była obrona Zamościa przed przeważającymi siłami bolszewickimi w ostatnich dniach sierpnia 1920 r., prowadzona z udziałem ukraińskich żołnierzy z 6 Siczowej Dywizji Strzelców i kierowana przez ich dowódcę, pułkownika Marka Bezruczkę. Uwieńczone sukcesem walki w obronie tej ważnej twierdzy, wysoko ocenione przez polskich i zagranicznych ekspertów, przyczyniły się do zatrzymania marszu Konarmii Budionnego na Warszawę i tym samym do ocalenia rezultatów Bitwy Warszawskiej.

W październiku 1920 r. zwycięska Polska zawarła z bolszewikami rozejm, a kilka miesięcy później podpisała traktat pokojowy w Rydze, wyrzekając się dalszej walki o wolną Ukrainę. Ziemie ukraińskie zostały podzielone między Polskę i Rosję. Prezydent URL Symon Petlura musiał się w Polsce ukrywać, a potem wyjechał do Francji. Jego żołnierze zostali w Polsce zamknięci w obozach internowania. Józef Piłsudski spotkał się z nimi w Szczypiornie, wypowiadając pamiętne zdanie: Ja was przepraszam, panowie, ja was bardzo przepraszam, tak nie miało być. Po likwidacji obozów wielu spośród nich pozostało w naszym kraju, pracując między innymi jako oficerowie kontraktowi polskiej armii, naukowcy, urzędnicy, nauczyciele, duchowni. Wielu dożyło 1939 r. i znalazło się wśród ponad 120 tysięcy Ukraińców walczących w szeregach Wojska Polskiego w kampanii wrześniowej.