Od końca lutego w Berdiańsku pojawiła się ulica Polska i Adama Mickiewicza. Stało się to możliwe dzięki wdrażaniu tak zwanej ustawy o dekomunizacji i aktywnym działaniom miejscowej Polonii.

Prof. dr hab. Lech Aleksy Suchomłynow, prezes Towarzystwa Polaków „Odrodzenie” w Berdiańsku zaznacza:
- Polskie nazwy ulic w miastach Ukrainy są bardzo ważnym świadectwem istnienia polskiej mniejszości w przestrzeni społeczno-kulturowej. Stają się one pewnym markerem wielokulturowości regionów i swoistym czynnikiem kształtowania zbiorowej świadomości społeczeństwa wieloetnicznego, a więc tolerancji.

11 listopada będziemy obchodzić nasze największe państwowe i narodowe święto – Dzień Niepodległości Polski.
Jest to dzień radości i dumy z odzyskania niepodległości. Na ten dzień czekały pokolenia Polaków. Cieszmy się Świętem Ojczyzny Wolnej i Niepodległej. Już niedługo będą powiewać biało-czerwone flagi, zostaną zapłone znicze pod pomnikami narodowych bohaterów.
Święto Odzyskania Niepodległości to radosne święto dla nas wszystkich, skłania ono nas do refleksji nad patriotyzmem i czynem bohaterskim.
Jesteśmy bardzo wdzięczni, walczącym o niepodległość naszej Ojczyzny, ponieważ dzięki Nim Polska jest wolna. W dzisiejszych czasach nie pozwólmy aby zanikały takie wartości jak patriotyzm i miłość do Ojczyzny. Pamięcią, postawą, swoim uczestnictwem w uroczystościach nadajmy należną mu rangę, a młodym pokoleniom przypominajmy o tym co nasze, polskie i odzyskane krwią naszych przodków.

Polecamy do przeczytania informacje, dotyczące wydarzeń, które przyczyniły się do uzyskania niepodległości przez Polskę 11 listpopada 1918 r.

12 września w Berdiańsku po raz pierwszy odbyło się Święto Chleba „Chlebograj”. Dla Ukrainy, która przeżyła kilka hołodomorów, w tym sztuczny Wielki Głód (1932 -1933) chleb ma wymiar symboliczny i jest podstawowym czynnikiem, kształtującym tożsamość narodową i państwową.

Goście i uczestnicy „Chlebograju” mogli podziwiać inscenizowany ukraiński obrzęd weselny i bogaty program artystyczny. Do udziału w koncercie byli zaproszeni tutejsi Polacy. Warto wspomnieć, że impreza rozpoczęła się wierszem słynnego Kresowiaka Kazimierza Wierzyńskiego "Msza żałobna w Katedrze Nowojorskiej”, który recytowała i inscenizowała młodzież Polskiego Kółka Teatralnego.

Być Polakiem za granicą – to znaczy, między innymi, czuć się cząsteczką wspólnoty, którą łączą narodowe wartości fundamentalne i, a może przede wszystkim, odczucie odrębności i inności. Mówić o polskiej tożsamości osób polskiego pochodzenia na Ukrainie wschodniej, tym bardziej w Donbasie, w jej klasycznym ujęciu, raczej się nie da. Wśród ludności napływowej tego regionu nieliczni Polacy nigdy nie stanowili grupy zwartej i nie mieli infrastruktury, zapewniającej rozwój i ciągłość kultury narodowej. Ponadto, uprzemysłowione Donieckie Zagłębie Węglowe przyciągało siłę roboczą w różnych zakątków Imperium Rosyjskiego, a następnie sowieckiego, wynikiem czego jest nadzwyczajnie pstrokata mozaika narodowościowa. Taka sytuacja etniczna tygla kulturowego doprowadzała nadzwyczajnie szybkiej asymilacji, a polityka tworzenia tak zwanego „narodu sowieckiego” - do logicznej rusyfikacji. Nieliczne badania przeprowadzone na tych terenach pozwalają stwierdzać, że mieszkańców Donbasu, w tym Polaków, wyróżnia tak zwana „tożsamość hybrydyczna” lub “rozmyta”.

Symbol narodu ukraińskiego – wyszywanka, staje się ważnym atrybutem państwowości i niepodległości, który łączy nie tylko Ukraińców lecz wszystkie narodowości, zamieszkałe na tych ziemiach.

Od niedawna w dniu 21 maja w Ukrainie jest obchodzony Dzień Wyszywanki. To święto nabiera szczególnego znaczenia w kontekście wojennego konfliktu z Rosją i separatystami na wschodnich terenach. Kwestia państwowości Ukrainy nierozerwalnie wiąże się z problemem zachowania wielokulturowości i tożsamości poszczególnych grup etnicznych. Szczerze mówiąc, zachowanie obecnego układu i ukraińskiego systemu społeczno-politycznego, jest to kwestia przetrwania i rękojmią dalszego rozwoju mniejszości narodowych. Dlatego nie dziwi, że na obchody Dnia Wyszywanki na głównym placu w przyfrontowym Berdiańsku, pomimo Ukraińców, zebrali się przedstawiciele różnych narodowości: tutejsi Niemcy, Grecy, Bułgarzy, Żydzi i, oczywiście, Polacy.